Flora Amorgina: Drimia numidica

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2007

Drimia numidica - Urginea maritima

Χώρα 25/09/2007

Η Δριμία η νουμιδική (Drimia numidica (Jord. & Fourr.) J.C.Manning & Goldblatt 2004) είναι βολβώδες μεσογειακό φυτό, οινό φυτό και πλατιά διεσπαμένο φυτό στην Ελλάδα.
Συνώνυμα: Urginea maritima L. (Baker) 1873 // Drimia maritima (L.) Stearn 1978.
Κοινά ονόματα: κρεμμύδα, σκιλλοκρεμμύδα.
Λαϊκό όνομα στην Αμοργό: «σκιλλοκρεμμύδα», «κρομμυδοσκέλλα» και «ασκέλλα», με κυρίαρχο το αρχαίο «σκίλλη».
Βιότοπος: Βραχώδεις ασβεστολιθικές θέσεις, διάκενα δασών, περιστασιακά σε ελαιώνες, σε υψόμετρα 0-800 μ.
Ο βολβός της σκιλλοκρεμύδας είναι ογκώδης και φτάνει σε διάμετρο τα 15 εκατοστά. Σε πολλά σημεία στην Αμοργό ο μισός βολβός είναι πάνω από το έδαφος, είτε γιατί έχει φυτρώσει στην σχισμή κάποιου βράχου είτε γιατί έχει αποπλυθεί το χώμα γύρω του από κάποιο καλοκαρινό μπουρίνι.
Τα φύλλα της είναι λεία, πλατιά και λογχοειδή. Βγαίνουν την άνοιξη σε δέσμη αλλά το καλοκαίρι ξεραίνονται και πέφτουν, λίγο πριν από την άνθηση.
Ο ανθοφόρος βλαστός είναι όρθιος, λεπτός, άφυλλος και κοκκινωπός. Τα άνθη, που σχηματίζουν πυκνή και μακρόστενη ταξιανθία, έχουν τέπαλα λευκά με ρόδινο νεύρο. Παρά το κατά καιρούς όνομά της (maritima - παράλια), η σκιλλοκρεμμύδα βγαίνει παντού και σ' όλα τα εδάφη και φυσικά στα αλατώδη δίπλα στην θάλασσα.
Είναι φυτό δηλητηριώδες αλλά χρησιμοποείται σε πολλές φαρμακευτικές εφαρμογές, ήδη από την αρχαιότητα. Είναι βέβαια και αγαπητό, γιατί θεωρείται σύμβολο καλοτυχίας γι' αυτό και συνεχίζουμε να το κρεμάμε έξω από τις πόρτες την Πρωτοχρονιά. Φαίνεται ότι η συνήθεια αυτή είναι αρχαία, γιατί το ίδιο έκανε και ο Πυθαγόρας ως αλεξιφάρμακο.
Ο Γάλλος περιηγητής Σονινί (Sonnini de Manoncourt) στο ελληνικό χρονικό του γράφει ότι το 1779 που επισκέφθηκε την Αμοργό έμποροι από την Αγγλία φόρτωναν καραβιές με «εγγλέζικο χόρτο» (είδος βαφικού λειχήνα που απέδιδε κόκκινο χρώμα) και σκιλλοκρεμύδες που, όπως γράφει, «είναι ένα φυτό που φυτρώνει ανάμεσα στους βράχους και θεραπεύει τους λειχήνες (έρπητες)».
Ο ίδιος ο Σονινί είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει τα λαμπρά αποτελέσματα της θεραπείας. Και γράφει πως χρησιμοποιούσαν οι νησιώτες τις σκιλλοκρεμμύδες. Έκοβαν ένα κομμάτι από τον βολβό κι έτριβαν με αυτό εκείνο το σημείο του δέρματος που έπασχε, αφού προηγουμένως το χάραζαν για να απορροφήσει καλύτερα τον χυμό. Έτσι εξαφανίζονταν εντελώς οι έρπητες.
«Αλλά στην χώρα των δεισιδαιμονιών», γράφει ο Σονινί, «δεν περιορίζονται μόνο στις εφαρμογές που επιβάλει η πρακτική εμπειρία. Αποδίδουν στην σκιλλοκρεμμύδα και την ιδιότητα να διατηρεί τα δόντια λευκά και ολόγερα. Τρίβοντάς τα με τον βολβό; Όχι. Μόλις δεις σκιλλοκρεμμύδα να φυτρώνει γονατίζεις και δαγκώνεις το φυλλαράκι που προβάλλει από το χώμα, άσπρο όπως είναι με μαύρες βούλες».
Το όνομα της σκιλλοκρεμμύδας είναι αρχαίο. Προέρχεται από την «σκίλλη». Ο Σονινί μας πληροφορεί ότι στα νησιά του Αιγαίου την ονόμαζαν επίσης «κουβαρόσκιλλα» και «αρχιδόσκιλλα», διατηρώντας βέβαια κυρίαρχο το αρχαίο όνομα «σκίλλη».

Ετυμολογία:
Drimia > δριμύς ==> αναφορά στις ουσίες του βολβού που μπορεί να ερεθίσουν το δέρμα.
numidicus, a, um > Numidia Νουμιδία, όνομα ρωμαΐκής επαρχίας στην Βόρεια Αφρική, που σήμερα αντιστοιχεί στην ΒΑ Αλγερία.
Urginea > από το όνομα της αλγερινής φυλής Ben Urgin.
maritimus a, um > > mare = παραθαλάσσιος.