Οι φίλοι του μπλοκ

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2007

Colchicum cupani / Κολχικό του Κουπανί

Χώρα - Καλογερικός, 20/11/2007

Πολύ μικρό φυτό. Παρόμοιο με το Colchicum pusillum (Κολχικό το μικροφυές) αλλά με μεγαλύτερη διασπορά που φθάνει μέχρι την Ήπειρο. Διαφέρει στα φύλλα (που είναι δύο και πλατύτερα) και στους ανθήρες που είναι σκούροι (μαυρο-καφέ).

Tuberaria guttata / Τουβεραρία η σταλαγματώδης

Χώρα, 08/04/2007

Μικρό, τριχωτό φυτό η Tuberaria guttata (Τουβεραρία η σταλαγματώδης). Άνθος με κίτρινα πέταλα και με χαρακτηριστική καφέ κηλίδα στην βάση, χαρακτηριστικό που έδωσε στο φυτό και το όνομά του (gutta=στάλα). Ανθίζει την άνοιξη, από τον Μάρτιο και μετά, σε θαμνότοπους της ημιορεινής ζώνης και σε μάλλον υγρά εδάφη. Στην Κρήτη απαντάται στο δυτικό τμήμα, Ρέθυμνο και Χανιά. Ανήκει στην ίδια οικογένεια με τους κίστους (λαδανιές).

Χώρα, 08/04/2007


Ηρακλειά 18/03/2008
φωτογραφία Γιάννης Γαβαλάς


Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007

Oxalis pes-caprae / Ξυνοτρίφυλλο

Όρμος Αιγιάλης, 25/04/2005

Αιγιάλη (ελαιώνας) 13/12/2005

Η Oxalis pes-caprae ονομάζεται στην Αμοργό ξυνοτρίφυλλο (ξυνήθρα, σε άλλα μέρη). Μετά τις πρώτες βροχές, αρχίζει να κατακλύζει τους ελαιώνες και τα υγρά χωράφια. Ανθίζει από τον Φεβρουάριο. Στην Αμοργό θεωρείται εντελώς άχρηστο χόρτο, που δεν το καταδέχονται ούτε τα κατσίκια. Πρόκειται για ζιζάνιο, που μπήκε στην Ελλάδα πριν από 200 περίπου χρόνια, μέσω Μάλτας. Στην Αμοργό φυτρώνει κυρίως στην παραλιακή ζώνη, όπου είναι και οι περισσότεροι ελαιώνες, και σε υγρά χωράφια μέσου υψόμετρου. Στην ζώνη των θαμνότοπων και των φρύγανων και γενικά στην ημιορεινή και ορεινή ζώνη, το ζιζάνιο αυτό δυσκολεύεται λόγω των ξηροθερμικών συνθηκών που επικρατούν.

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2007

Agaricus sp. / κοκκινίτης

Χώρα - Τερλάκι
22/11/2007

Το αγαρικό καρποφορεί όλο τον χρόνο, κυρίως όμως από τον Απρίλιο έως τον Νοέμβριο. Στην Αμοργό ονομάζεται «κοκκινίτης» από το χρώμα που έχουν τα ελάσματα στο κάτω μέρος του καπέλου. Φαγώσιμο και νόστιμο. Από το είδος αυτό προέρχονται και τα καλλιεργήσιμα μανιτάρια που πουλιούνται σε σούπερ μάρκετ ή μπαίνουν σε πίτσες. Στην Αμοργό εμφανίζεται σε μεγάλους αριθμούς μετά τις πρώτες βροχές.


Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2007

Anemone coronaria var. cyanea / Ανεμώνα η στεφανωματική, κυανή

Χώρα - Κατάπολα, 16/12/2005

Η Ανεμώνη η στεφανωματική (Anemone coronaria L. 1753) είναι μεσογειακό φυτό με εξάπλωση σε όλη την Ελλάδα.
Είναι η πιο κοινή ανεμώνη της ελληνικής υπαίθρου και απαντάται σε ένα πλήθος μορφών και χρωμάτων.
Φύλλα σπονδύλου και βάσης πολυσχιδή.
Βιότοπος: φρύγανα, λιβάδια, ελαιώνες, σε υψόμετρα 0-700 (-1200) μ.
Άνθη μεγάλα, συνήθως με πέντε σέπαλα, μερικές φορές πολύ περισσότερα, μήκους μέχρι 4εκ. και ανθήρες πολλοί, μαύροι-βιολετί. Τα χρώματα των σέπαλων είναι πάρα πολλά με πιο κοινά τα κόκκινα, λευκά, ιώδη, γαλάζια και ροζ. Η μορφή τους επίσης ποικίλει καθώς μπορούν να είναι από στρογγυλά μέχρι οξύληκτα. Το αποτέλεσμα είναι ένα πλήθος ποικιλιών που πολλές φορές δημιουργούν πραγματικά πολύχρωμα χαλιά σε ελαιώνες και αγρούς. var. rosea var. cyanea var. phoenica var. alba.
Ανθίζει Νοέμβριος - Απρίλιος.

Ετυμολογία:
Anemone > ανεμώνη > άνεμος ==> από την ευκολία που κινούνται οι μίσχοι στον άνεμο ή για την τυπική ανεμοφιλική διάδοση αυτού του γένους.
coronarius, -a, um > coróna στέμμα, στέφανο (κεφαλής) - επειδή ειναι κατάλληλη για στέφανα, γιρλάντες κλπ = στεφανωματική.


Ποταμός - Αιγιάλη
φωτογραφία: Βαγγέλης Βασσάλος

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

Pleurotus eryngii / αγκαθίτης


 
 Σταυρός 22-11-2007 Χώρα

Το Pleurotus eryngii καρποφορεί στις ρίζες των γαϊδουράγκαθων (της προηγούμενης χρονιάς) και γι' αυτό τον λόγο ονομάζεται στην Αμοργό «αγκαθίτης». Είναι φαγώσιμο μανιτάρι, πολύ νόστιμο, και μαζεύεται από όλους στο νησί που δεν έχουν ξεχάσει να εκμεταλλεύονται τις προσφορές της φύσης. Ο Pleurotus fuscus var. ferulae καρποφορεί στις ρίζες του άρτηκα (Ferula communis) και γι' αυτό ονομάζεται στην Αμοργό «αρτηκίτης», ο οποίος μπορεί να πάρει γιγαντιαίες διαστάσεις και βάρος πάνω από 1,5 κιλό.

Ο αγκαθίτης καρποφορεί από το φθινόπωρο έως την άνοιξη, σε ομάδες από συναθροιζόμενα ή αλληλοκαλυπτόμενα καρποσώματα. Το καπέλο έχει διάμετρο 4-12 (25) εκ.



Volvopluteus gloiocephalus / λαρδίτης

Όρμος Αιγιάλη, ελαιώνας - 13/12/2005

Το Volvopluteus gloiocephalus (συνώνυμο: Volvariella gloiocephala καρποφορεί από Μάϊο μέχρι Νοέμβριο, μοναχικά ή σε μικρές ομάδες, μέσα κι έξω από τα δάση, ανάμεσα σε γρασίδι και γυτά, σε πάρκα και κήπους. Στην Αμοργό ονομάζεται «λαρδίτης», από την λιπαρή αίσθηση που αφήνει η αφή του. Το μανιτάρι της φωτογραφίας φωτογραφήθηκε κάτω από μια ελιά στον κάμπο της Αιγιάλης, ανάμεσα σε πυκνά ξυνοτρίφυλλα. Είναι φαγώσιμο, όμως χωρίς μεγάλη αξία.

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2007

Anacamptis pyramidalis / ορχιδέα Ανακαμπτίς η πυραμοειδής

Κατάπολα 17/04/2006

Η Ανακαμπτίς η πυραμιδική (Anacamptis pyramidalis (L.) Rich. 1817) είναι μία ορχιδέα με μεγάλη εξάπλωση στην Ευρώπη, την Μεσόγειο και την Ελλάδα.
Είναι ποικιλόμορφη στο σχήμα των φύλλων και στο χρώμα των ανθέων.
Φύεται σε λιβάδια, φρύγανα, θαμνώνες, ελαιώνες, παρυφές δασών από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τα 1800 μέτρα.
Ανθίζει την άνοιξη μέχρι τον Ιούνιο.

Ετυμολογία:
Anacamptis > ανά + κάμπτω (από την κάμψη την γυρεομαγματων προς τα πίσω)
pyramidalis > πυραμίς, πυραμίδος = πυραμιδική, επειδή η τααξιανθία έχει σχήμα πυραμίδας.
.

Άγιος Παντελεήμονας Καταπόλων
17/04/2006
Άγιος Παντελεήμονας Καταπόλων
17/04/2006
Γυαλινάς, δίπλα στο μονοπάτι Χώρας-Καταπόλων
18/04/2006
Γυαλινάς, δίπλα στο μονοπάτι Χώρας-Καταπόλων
18/04/2006
Γυαλινάς, δίπλα στο μονοπάτι Χώρας-Καταπόλων
18/04/2006

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2007

Taraxacum officinale / Πικροράδικο - Κουλλουρίδα

Χώρα, 10/10/2006

Πολύ κοινό φυτό. Πολυετές, ποώδες με πολύ χοντρή ρίζα και πριονωτά φύλλα. Μικρά αλλά πολύ ωραία κίτρινα άνθη. Θεωρείται από τα πολυτιμότερα φαρμακευτικά φυτά. Ανθίζει το φθινόπωρο μέχρι αργά τον χειμώνα. Στην Αμοργό λέγεται και «κουλλουρίδα».


Dittrichia viscosa subsp. angustifolia

Άγιος Παύλος Αιγιάλης, στα πρανή του δρόμου
02/10/2007

Πολυετές φυτό με βλαστό όρθιο και ιξώδη, εξ ού και η επιστημονική ονομασία του "Διτριχία η ιξώδης. Ύψος 40-100 εκ. Φυτρώνει σε άκρες δρόμων και χαντάκια, που συγκρατούν υγρασία. Φύλλα λογχοειδή, ακέραια, οδοντωτά, ημιπερίβλαστα και κολλώδη. Άνθη κίτρινα σε ακραία κεφάλια και πολλές ταξιανθίες. Το φυτό έχει βαριά μυρωδιά κι ίσως γι' αυτό θεωρείται εντομοκτόνο. Άνθιση από τον Αύγουστο μέχρι αργά το φθινόπωρο.

Θεωρείται φαρμακευτικό και μελισσοτροφικό φυτό. Το υπέργειο τμήμα του θεωρείται από την λαϊκή ιατρική εντομοκτόνο, μαλακτικό, διουρητικό, αποχρεμπτικό και εμμηναγωγό. Επίσης, φυτό βαφικό που δίνει ωραίες πράσινες αποχρώσεις.


Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007

Bellis sylvestris / Μπελλίς η δασική

Κατάπολα (ελαιώνας Γιαλυνά), 08/12/2005

Είναι η πρώτη (από τις πολλές) μαργαρίτα που ανθίζει στο νησί, από τα μέσα του φθινοπώρου. Τα ανθοφόρα κεφάλια βγαίνουν σε πολύ μακρείς ποδίσκους κι έχουν διάμετρο μέχρι 4 εκατοστά. Σε χωράφια, λιβάδια και ελαιώνες. Μία άλλη "Μπελλίς", η Bellis perennis ανθίζει στις αρχές της άνοιξης.

Το Cyclamen hederifolium subsp. crassifolium

Αιγιάλη (ελαιώνας), 09/12/2005

Το Cyclamen hederifolium subsp. crassifolium [(Hildebr.) Culham & al.] είναι ενδημικό Κυκλάδων, Στερεάς, Πελοποννήσου και Ιονίου.
Βιότοπος: δροσερές και σκιερές τοποθεσίες σε δάση, χαράδρες και ρεματιές.
Φύλλα παρόμοια μ΄ αυτά του κισσού (hedera) απ' όπου και το όνομα. Τα φύλλα εμφανίζονται μαζί με τα άνθη ή αμέσως μετά.
Κόνδυλος πολύ μεγάλος, πεπλατυσμένος, χωρίς χοντρές ρίζες.
Άνθη ανοιχτορόδινα, σκούρα με προεξοχές στη στεφάνη.
Ανθίζει το φθινόπωρο μέχρι νωρίς τον χειμώνα.
Ετυμολογία
Cyclamen > κυκλάμινος > κύκλος - από τους τέλειους κύκλους που κάνουν οι καρποφόροι βλαστοί καιη στεφάνη.
hederifolium > hedera (λατιν) κισσός + folium (λατιν.) φύλλο = κισσόφυλλο
crassifolium  < crassus παχύς, λιπαρός + folium φύλλο ==> από την λιπαρή υφή των φύλλων.

Cyclamen graecum / Κυκλάμινο το ελληνικό

ρέμα του φονιά 09/12/2005 Κατάπολα

Πολυετής πόα με κόνδυλο (πατάτα) στην ρίζα απ΄όπου εκφύονται σε μακρείς ποδίσκους τα φύλλα και τα άνθη, που είναι λευκορόδινα με σκούρες ρόδινες γραμμώσεις. Άνθηση φθινοπωρινή, που στην Αμοργό συνεχίζεται, λόγω κλίματος, και στις πρώτες βδομάδες του χειμώνα. Σε πετρώδεις τοποθεσίες.

Prospero autumnale (Scilla autumnalis) Σκίλλα η φθινοπωρινή

Βρούτση - Κάτω Μεριά, 10/10/2006

Πολύ μικρό φυτό, που ανθίζει σε ταξιανθίες με άνθη ρόδινα το πολύ μέχρι 1 εκατοστό. Πολυετές, βολβόρριζο,με φύλλα που εμφανίζονται μετά την άνθιση. Σε βραχώδεις περιοχές, φρυγανότοπους και πρανή.


Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2007

Narcissus obsoletus

Χώρα, 05/11/2007
φωτογραφία Γιάννης Δεσποτίδης

Καμάρι (Βρούτση), 10/10/2006


Ο Νάρκισσος ο παλαιός [Narcissus obsoletus, (Haw.) Spach 1846] είναι ο πρώτος που ανθίζει το φθινόπωρο. Εξαπλώνεται στα νησιά και την νότια Ελλάδα.
Τοπικό όνομα στην Αμοργό: αγριομαρτακούδι
Μικρό βολβώδες φυτό, με μακρύ στρογγυλό βλαστό με ένα άνθος. Τα φύλλα συνήθως απουσιάζουν κατά την άνθηση ή μόλις αναπτύσσονται.
Βιότοπος: λιβάδια, ελαιώνες, παλιά χωράφια, πετρώδεις θέσεις σε χαμηλά και μέσα υψόμετρα.
Άνθη: μικρά, με διάμετρο μέχρι 3 εκατοστά. Πολύ αρωματικά.
Άνθιση από τις αρχές Οκτωβρίου.

Ετυμολογία:
Narcissus > νάρκισσος, όνομα φυτού από το νεολιθικό υπόστρωμα της ελληνικής γλώσσας. Ο Πλίνιος παρετυμολογεί από την «νάρκη» (λατ. narce) λόγω του μεθυστικού αρώματος των ανθέων. Νάρκισσος: μυθολογικός πανέμορφος νέος που πέθανε στον Ελικώνα της Βοιωτίας μένοντας να θαυμάζει το πρόσωπό του στο νερό μιας πηγής.
obsoletus, -a, -um > obsolesco παλαιούμαι = παλαιός.



Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007

Colchicum cupanii subsp. cupanii

Βρούτση Οκτώβριος 2006
φωτογραφία Γιάννης Δεσποτίδης

Το Colchicum cupanii Guss. 1827, είναι μεσογειακό φυτό, με εξάπλωση στην δυτική, νότια και νησιωτική Ελλάδα.
Βιότοπος: βραχώδεις και πετρώδεις θέσεις, ελαιώνες, λιβάδια και θέσεις με terra rossa, διάκενα δασών, ορεινά λιβάδια, σε υψόμετρα 0-700 (1400) μ.
Βολβώδες δηλητηριώδες φυτό. Βολβός 2 εκ. με εξωτερικούς χιτώνες σκούρους καφέ
Φύλλα 3 καλά αναπτυγμένα, επιμήκη, (και γλωσσοειδή), παρόντα κατά την άνθιση.
Περιάνθιο με λεπτό σωλήνα, υπόλευκο. Τέπαλα ρόδινα με σκουρότερες παράλληλες νευρώσεις. Ανθήρες καφέ-μοβ με κίτρινη γύρη
Ανθίζει τέλη Σεπτεμβρίου - αρχές Δεκεμβρίου.
Ετυμολογία:
Colchicum < Κολχίς (αρχαία όνομα της σημερινής Γεωργίας). Κατά τον Διοσκουρίδη, το κολχικό φύτρωνε άφθονο στην Κολχίδα και την Μεσσηνία.
cupanii < προς τιμήν του Francesco Cupani (1657-1710), Ιταλού βοτανικού.

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2007

Sternbergia lutea



Η Στερνμπέργκια η κίτρινη [Sternbergia lutea (L.) Ker Gawl. ex Spreng. 1825] είναι μεσογειακό γεώφυτο.
Έχει μεγάλη εξάπλωση στην Ελλάδα, με εξαίρεση την Δυτική Μακεδονία.
Έχει ευρεία εξάπλωση στην Αμοργό, στολίζοντας το φθινόπωρο κυρίως βραχώδεις θέσεις.
Ανάλογα με τις περιοχές ονομάζεται κρινάκι, κίτρινο κρινάκι, λαλές, αγριολαλές και αγριόκρινος.
Τοπικό όνομα στην Αμοργό: πούλα
Είναι πολυετής, πόα με βολβοειδές ρίζωμα, φύλλα λογχοειδή, στενόμακρα, ανεπτυγμένα κατά την άνθιση. Ανθίζει το φθινόπωρο. Άνθη κίτρινα, με 6 λογχοειδή τέπαλα μήκους μέχρι 6 εκατοστά. Στην βάση τους έχουν μία μεμβρανώδη σπάθη.Μοιάζει με κρόκο αλλά διαφέρει στους ανθήρες, τους βιότοπους κλπ και άλλωστε ανήκει σε άλλη βοτανική οικογένεια.
Φύεται κυρίως σε πετρώδεις τοποθεσίες. Συχνά καλλιεργείται σαν καλλωπιστικό. 


Ετυμολογία:
Sternbergia > είδος αφιερωμένο στον Caspar (Kaspar) Maria von Sternberg (1761-1838), Βοημό βοτανικό που θεωρείται ιδρυτής του κλάδου της Παλαιοβοτανικής
lutea = κίτρινη.







.

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2007

Pancratium maritimum / Κρίνος της θάλασσας

Όρμος Αιγιάλης, 29/09/2007

Ο κρίνος της θάλασσας ανθίζει στην Αμοργό αργά το καλοκαίρι και νωρίς το φθινόπωρο στις αμμουδερές παραλίες του νησιού, ιδιαίτερα στην Αιγιάλη (Όρμος, Λεβρωσσός, Ψιλή Άμμος, Μεγάλη Βλυχάδα) αλλά και στις Φοινικιές των Καταπόλων. Ο κρίνος αυτός ευδοκιμεί εκεί που τελειώνει το χειμέριο κύμα.


Το Pancratium maritimum, L. 1753, είναι πολυετής βολβόρριζη πόα με φύλλα μεγάλα, ταινιοειδή, μακρύτερα από το βλαστό, ήδη ξερά κατά την άνθιση με τα νέα να εμφανίζονται στις αρχές του χειμώνα.
Άνθη μεγάλα, χοανοειδή, 3-15 σε κάθε σκιάδιο, εύοσμα, λευκά. Ανθήρες κίτρινοι σε 6 μακρείς, λευκούς στήμονες.
Οι χαρακτηριστικοί ανάλαφροι καρποί μοιάζουν με κομμάτια κάρβουνο και επιπλέουν στη θάλασσα που τους διασπείρει στις ακτές.
Είναι μεσογειακό φυτό.  Στην Ελλάδα εξαπλώνεται σε όλες τις αμμουδιές του Αιγαίου και του Ιονίου, αλλά με την τουριστική αξιοποίηση των παραλιών, οι πληθυσμοί του έχουν αρχίσει να εξασθενούν.
Ο κρίνος της θάλασσας ενώνει τη σημερινή με την προϊστορική φύση του Αιγαίου. Είναι πασίγνωστος από τις «μινωικές» εικονογραφήσεις της Κρήτης, κυρίως στο ανάκτορο της Κνωσού και από τις υστεροκυκλαδικές τοιχογραφίες της Σαντορίνης

Ετυμολογία:
Pancratium > παν (πας, πάσα) + κρατέω  --> επειδή υπερνικά τις ακραίες συνθήκες του οικοτόπου του, (ξηρές και υφάλμυρες άμμοι) και παραμένει  πάντα κραταιό.
maritimum > mare (λατιν.) θάλασσα = παραθαλάσσιο.

Όρμος Αιγιάλης, 29/09/2007
.

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2007

Antirrhinum majus subsp. majus / Αντίρρινο (σκυλάκι)

Βρούτση (Κάτω Μεριά), 04/04/2007

Το αντίρρινο είναι φυτό των μεσογειακών χωρών, που περιλαμβάνει 42 είδη. Το πιο διαδεδομένο είναι το Αντίρρινο το μέγα (Antirrhinum majus). Στην Αμοργό ανθοφορεί από νωρίς την άνοιξη μέχρι τις πρώτες παγωνιές του φθινόπωρου, που στο νησί έρχονται πολύ αργά. Καλλιεργείται ως καλλωπιστικό, με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί πολλές ποικιλίες. Είναι τα γνωστά «σκυλάκια» ή «λυκόστομα». Το Αντίρρινο το μέγα, καλλιεργούμενο ή αυτοφυές, φυτρώνει σε βράχια, ερείπια και τοίχους σπιτιών. Σε διάφορα χρώματα, εκτός από το λευκό, το συναντούμε μέσα σε όλους τους οικισμούς του νησιού...

.

.

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2007

Colchicum variegatum - Κολχικό το ποικίλο

Χώρα Αμοργού, 27/09/2007


Χώρα Αμοργού, 10/10/2006

Το Colchicum variegatum L. 1753, είναι φυτό των Κυκλάδων, των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και της Δ-ΝΔ Μικράς Ασίας.
Τα πρώτα αγριολούλουδα που ανθίζουν στην Αμοργό το φθινόπωρο, από τα τέλη Σεπτεμβρίου στα ορεινά, είναι τα κολχικά, που αποδίδουν όμορφα ρόδινα κρινάκια. Πρόκειται για βολβόριζα φυτά, που μοιάζουν με τους κρόκους αλλά δεν έχουν καμία σχέση μ' αυτούς.Είναι δηλητηριώδη σε όλα τα μέρη του φυτού, με την κολχικίνη να αποτελεί ένα δραστικό δηλητήριο. Σϋμφωνα με την μυθολογία, με ένα τέτοιο δηλητήριο η Μήδεια σκότωσε τα παιδιά της στην Κολχίδα και γι' αυτό τα φυτά αυτά ονομάστηκαν κολχικά, τα οποία στην Ελλάδα εμφανίζονται με πάνω από 20 είδη.
Το Colchicum variegatum είναι από τα ωραιότερα κολχικά με μεγάλα κομψά άνθη, διακοσμημένα με ρόδινους ρόμβους που δίνουν την εικόνα ενός ψηφιδωτού-μωσαϊκού. Μοιάζει πολύ με το Colchicum macrophyllum, που προτιμά όμως γόνιμα και σκιερά εδάφη σε Κρήτη και Δωδεκάνησα. Τα φύλλα και των δύο ειδών βγαίνουν μετά την άνθιση, την άνοιξη. Το Colchicum variegatumum είναι ο πρόγονος του καλλιεργούμενου Colchicum agrippinum.
Το Colchicum variegatum έχει βολβό διαμέτρου 3-5 εκ., ωοειδή με εξωτερικούς χιτώνες μαύρους ή σκούρους καφέ. Άνθη 1-3, με εύκαμπτο σωλήνα και με φωτεινό ιώδες-πορφυρό χρώμα και εμφανή ψηφιδοποίης.
Βιότοπος: φρύγανα, βραχώδεις και πετρώδεις πλαγιές σε υψόμετρα 0-1200 μ.
Άνθιση: Σεπτέμβριος - Νοέμβριος.

Ετυμολογία:
Colchicum > Κολχίς (αρχαία όνομα της σημερινής Γεωργίας). Κατά τον Διοσκουρίδη, το κολχικό φύτρωνε άφθονο στην Κολχίδα και την Μεσσηνία.
variegatum > vario (ποικίλω) = ποικίλο, διάστικτο. 
 
Εκτός από τις φωτογραφίες, μπορείτε να δείτε ένα βίντεο με Colchicum variegatum πατώντας εδώ